KOS REISGIDS

KOS > GESCHIEDENIS

GESCHIEDENIS

PREHISTORISCH TOT KLASSIEKE EEUW

Kos is sinds begin de Bronstijd (2900-2100 v.Chr.) afgeleid van de prehistorische graven en vondsten in Asklupi en in de Witte Steen grot. Het eiland werd aanvankelijk bewoond door de Pelasgen-Caries en Leleges. Daarop volgden Phoeniciers en de Achaeers. Tevens zijn er relieken uit de Myceense Eeuw en late Bronstijd gevonden (1600-1150 v.Chr.) “Karis” en “Meropis” zijn de oude namen van Kos.

Volgens Homus nam Kos deel aan de Trojaanse oorlog. Tijdens de 7e en 6e eeuw von der een Dorische volksverhuizing plaats. Kos nam deel aan de Federal Alliance van “Dorische Hexapolis”. In de 7e eeuw maakte Kos een bloeitijd door en stond zeer sterk.

DE HELLENISTISCHE PERIODE

De Hellenistische periode is een hoge geestelijke bloei in de geschiedenis van Kos. Bij het stichten van de nieuwe stad (366 v.Chr.) werden er veel marmeren gebouwen gebouwd, zoals het heiligdom van Hercules, Pandimou en Pondias Aphrodite, de marktplaats, het Gymnasium, het stadion , het theater, het altar van Dionysus en de Acropolis.

De Egyptische koning Ptolomeos II is in deze tijd in Kos geboren. Hij aanbad de Griekse literatuur en was bekend bij de Philadelphos.

Tijdens de Hellenistische periode kwam het eiland zowel economisch als cultureel tot bloei. Kos had niet alleen een ontwikkelde veeteelt en landbouw maar was tevens begonnen met de ontwikkeling tot het exporteren van wijn, olijfolie, fruit, parfum, zijde en wol.

DE LATE HELLENISTISCHE PERIODE EN ROMEINSE PERIODE

Tijdesn de late Hellenistische periode maakte Kos een bloeitijd door. Elegante gebouwen zoals het conservatorium, de Casa Romana, de Vespasiani, de Thermes met zijn mozaiek tonen de luxe waarin de burgers leefden. De haven van Kos is altijd het centrum van doorvoerhandel geweest.

DE BYZANTIJNSE PERIODE

Ondanks de aardbevingen en de invallen door veelal de Arabieren, kreeg het eiland het voor elkaar om te welvaren. Vandaar dat de Efstathios, de aartsbisschop van Thessaloniki (12e eeuw) het volgende schreef: “Als Kos niet goed genoeg is om je honger te stillen dan is Egypte dat evenmin.” Tijdens de eerste helft van de 7e eeuw was Kos van regeringswege een deel van de Byzantijnse heerschappij. Aan het eind van de 11e eeuw doken er verschillende landeigenaren op die veel landbouwgrond bezaten.

DE ORDE VAN DE RIDDERS VAN SINT JAN

De eeuwen die volgende werden getekend door de aanwezigheid van buitenlandse veroveraars. Na een korte bezetting door de Venetianen, kwam Kos in 1314 onder de heerschappij van de soldaten van Sint Jan. Op hetzelfde moment werd het eiland ook door de Turken aangevallen, maar het lukte de ridders door de vestingswerken van de buitenmuur, en van de diverse kastelen om ze voor een lange tijd terug te dringen.

HET TURKSE HEERSCHAPPIJ

Op januari 1523 werd het eiland uiteindelijk door de Turken bezet. Kos werd een provincie van Rhodos. De bezetting duurde 390 jaar en de bevolking had flink te lijden.

Door het uitbreken van de Griekse revolutie, diende de bevolking van Kos flink te betalen. Op 11 juli 1821 werden uit wraakactie van de Turken veel priesters aan de historische plataan van Hippocrates opgehangen. Volgens een geschreven getuigenisverklaring van de Franse reiziger Pouqueville hebben de Turken 900 Christenen onthoofd. De inwoners van Kos hebben tijdens de zeeslag van Gerodas in Augustus 1824 flink geleden. Pas na 1838 kregen zij enkele mensen en politieke rechten.

HET ITALIAANSE HEERSCHAPPIJ – DUITS HEERSCHAPPIJ

In 1912 namen de Italianen het eiland in. De bevolking verwelkomde hen als hun bevrijders. Ze kwamen er echter al snel achter dat hun belofte van een korte bezetting onoprecht was. Na het verdrag van Lozane werd de gehele Italiaanse heerschappij van de Dodekanese versterkt en de bevolking van de eilanden werden als Italiaanse burgers beschouwd. Kos kreeg vice-gouveneurschap en stond onder gezag van de gouveneur van Rhodos.

Na de allesvernietigde aardbeving op 23 april 1933 werd de nieuwe stad van Kos door de Italianen herbouwd. Een groot aantal beeldhouwwerken uit de Klassieke, Hellenistische en Romeinse tijd, zijn bewaard gebleven en worden in het archaeologisch museum tentoongesteld. Nadat de Tweede Wereldoorlog was verklaard namen veel vrijwilligers deel aan het Dodekanese regiment. Het Dodekanese regiment vocht met het leger van Centraal Macedonië tegen de Duitsers. Na de wapenstilstand van de Italianen (03.09.1943) kwam er een klein Engels strijdmacht naar het eiland, die door de Italianen geaccepteerd werd om een eventuele aanval van de Duitsers onverschrokken tegemoet te treden. Op 3 oktober 1973 werd het eiland door Duitse troepen veroverd, waarna een nieuwe periode van terreur en wreedheid begon.

HET ENGELSE HEERSCHAPPIJ

Op 9 mei 1945 kregen de Engelse het gezag over Kos. De lokale authoriteiten werden opnieuw vastgesteld. De Griekse scholen die sinds 1938 gesloten waren werden heropend. De bevolking werd bevrijd van de lijdingsweg die door het Italiaanse facisme en Duitse nazisme was veroorzaakt. Kos werd op 7 maart 1948 bij de rest van Griekenland ingelijfd.