PAROS REISGIDS

PAROS > KERKEN EN KLOOSTERS

KERKEN EN KLOOSTERS

Kerken en Kloosters op Paros

Over het gehele eiland vindt men de witgekalkte kerken, kapellen en kloosters die karakteristiek zijn voor het landschap van Paros. Velen zijn gebouwd gedurende de 16e en 17e eeuw.

Bijzondere kerken zijn Agios Georgios Thalassitis uit de 13e eeuw in Piso Livadi, Evangelismos tis Theotokou (Mariaverkondiging) uit 1410 in Marpissa en de Theoskepasti in Protoria bij Naoussa. De kerken van Paros hebben prachtige muurschilderingen en opmerkelijke iconen en zijn architectonisch alsmede historisch van groot belang. De kloosters waren zowel religieuze als ook intellectuele centra.

Hoewel gebouwd op pittoreske plaatsen, hebben ze het uiterlijk van een fort. Gedurende de Ottomaanse bezetting waren er ruwweg 35 kloosters op het eiland. Hedendaags zijn er slechts 5 bewoond. Het Logovardas klooster in Naoussa is een mannelijke kloostergemeenschap die bekend is vanwege de geestelijke bijstand en de hulp die werd geboden aan de eilandbewoners gedurende de Duitse bezetting. Er wordt nog steeds veel bijgedragen aan het sociale leven. Ze hebben een landgoed van 12 km² ter beschikking gesteld, van de organisatie die in het wild levende dieren beschermt. Dit is een vrijwilligersorganisatie die op 24-uurs basis werkt. Andere in werking zijnde kloosters zijn Thrapsano, ten zuiden van Elita, Agios Arseniou tou Christou sto Dasos ten zuiden van Paroikias. Hier bevindt zich ook het graf van Agios Arsenios, de beschermheilige van het eiland. Verder zijn er Taxiarchi ten noorden van Paroikia en Agios Theodoros ten oosten van Angeria.

De kerk Panagia Ekatondapyliani

Ten noord-oosten van Paroikia, op korte afstand van de haven, bevindt zich één van de mooiste kerken van Paros. De Panagia Ekatondapyliani dateert uit de 4e eeuw.

Het complex bestaat uit de kerk gewijd aan Maria (Panagia), de basiliek van Agios Nikolaos, de kerk van Agia Theodosia en de kapel van Agios Dimitrios met het marmeren kruisvormige doopvont. Hierin werden tot de 4e eeuw v. Chr. mensen op latere leeftijd gedoopt, voordat het dopen op jonge leeftijd de gewoonte werd. In de tijd van Justianos werd voor dit vroeg-Christelijke bouwwerk de koepelstijl aangewend. Het voornoemde doopvond is het oudste en best bewaard gebleven in het gehele orthodoxe oosten en wordt nog steeds gebruikt voor het dopen van kinderen.