NAXOS REISGIDS

NAXOS > GESCHIEDENIS

GESCHIEDENIS

Rond 3000 v.Chr. kwamen de eerste nederzettingen op Naxos, dat het centrum werd van de zgn. Cycladische cultuur. Naxos lag op de kruising tussen de vroege vaarroutes verbonden met Anatolië. Het was één van de eerste Griekse eilanden waar marmer werd verwerkt. Dit marmer was van de beste kwaliteit en werd ook geëxporteerd naar het Kreta. Op Kreta werd door archeologen dezelfde soort potten als er op Naxos in gebruik waren gevonden.

Na de ramp op Santorini, viel de noord-zuid verbinding vanuit Kreta weg. De vloten en havens waren verwoest na een vloedgolf van 28 meter hoogt.g.v. de vulcanische uitbarsting. Het transport van ijzererts vanuit Attika werd nu door de Myceners georganiseerd. Aan het einde van de Myceense periode, omstreeks 1000 v.Chr. werd Naxos gekoloniseerd door Ioniërs uit Attika, die ook de stad Naxos stichtten en de omringende vlakten vruchtbaar maakten.

Net als Paros, waarmee het wel eens in oorlog lag, was (en is) Naxos rijk aan kwaliteitsmarmer. Men vindt het overal op het eiland aan de oppervlakte. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zich hier een lokale school van marmerbewerkers en beeldhouwers ontwikkelde. De Naxiërs hielden ervan hun welvaart én hun vakmanschap te etalleren: op druk bezochte plaatsen, overal in Griekenland, richtten zij imposante monumenten en bouwwerken op, zoals de Stoa van de Naxiërs en het beroemde Leeuwenterras op het eiland Delos, alsook de zgn. Sfinx van Naxos (eerste helft van de 6e eeuw v.Chr.) te Delphi.

In de eerste jaren van de christelijke jaartelling raakten de Cycladen meer en meer ontvolkt: in de tijd van Strabo († 19 na Chr.) waren enkel Naxos, Paros, Tinos en Andros belangrijk. Daarna ging de geschiedenis van het eiland geruisloos over in de Byzantijnse tijd, die veel sporen naliet in allerlei grote en kleine kerken, overal verspreid. In de 9e eeuw werden de Cycladen overvallen door de Saracenen, die Kreta als uitvalsbasis gebruikten. Voor Naxos brak een tweede bloeiperiode aan in 1207 toen de Venetiaanse edelman Marco Sanudo het hertogdom van de Egeïsche Zee stichtte en Chora (Naxos) tot zijn hoofdstad maakte. Zijn nakomelingen (en later de familie Crispi) regeerden over het eiland tot 1566: toen kwamen de Turken, die er bleven tot 1829. Het was uiteindelijk bevrijd en werd een deel van de nieuwe Griekse Republiek in 1830.