MYKONOS REISGIDS

MYKONOS > GESCHIEDENIS

GESCHIEDENIS

(De klassieke mythe vertelt dat de Giganten, die Hercules gedurende de Gigantenstrijd had verslagen, onder de imposante rotspartijen van Mykonos begraven liggen. In een later ontstane sage, wordt het eiland met de held Mykonos verbonden: de zoon van Koning Anios van Delos, die weer de zoon van Apollo en de nymf Rioys was. Cariërs en Feniciërs waren de eerste bewoners van het eiland, tot er zich rond 1000 v. Chr. Ioniërs uit Athene vestigden en de inwomers verdreven. Er schijnen twee steden op het eiland te zijn geweest. Datis en Artafernis verbleven rond 490 v. Chr. op het eiland en beschreven een arm eiland, waar men zich voornamelijk met landbouw en handel bezig hield.

De goden die aanbeden werden waren Dionysos, Dimitra, Apollon, Poseidon en Hercules. Het werd achtereenvolgens door de Romeinen en de Byzanthijnen (7e -12e eeuw) bezet, die vestingswerken bouwden ter bescherming van de Arabische piraten.

Na de treurige ondergang van de 4e Kruistocht ten nadeel van Byzantië in het jaar 1204, wird het eiland overgegeven aan de gebroeders Ghizzi (familie van de Doge Enrico Dandolo). In 1292 wordt het door de Catalanen geplunderd en uiteindelijk komt het weer in handen van de Venetiërs na de dood van de laatste Ghizi-afstammeling. Het eiland bleef samen met Tinos in handen van de Venetiërs, tot het in 1537 door de piraat Barbarossa wordt verwoest. Onder het Ottomaanse bewind van de aanvoerder van de vloot Kapoydan Pasha, is het eiland vrijwel autonoom. Uiteindelijk verdwijnen de Venetiërs in 1712 ook voorgoed van Tinos.

De inwoners van Mykonos, die in sinds de nieuwe Griekse geschiedenis (na 1832) tussen 2000 en 5000 beweegt, worden eind 18e en begin 19e eeuw regelmatig aangevuld door immigranten uit bijv. Kreta, Naxos, Folegandros. Epidemieën en oorlogen zorgden voor een hoog sterftecijfer. Door de geografische ligging ontwikkelende het zich tot bevoorradingsstation voor internationele handelsschepen.

De inwoners van Mykonos waren in het algemeen goede zeelui en gingen zich zeer succesvol bezighouden met scheepvaart en handel.

Gedurende de onafhankelijkheidsoorlog van 1821 werden de Mykoniaten geleid door de eilandheldin Manto Mavrogenos. Ze was als dochter van een aristocratische familie, in Triëst opgegroeid en aldaar beïnvloed door de beginselen van de verlichting. Zij financierde de revolutie, hielp mee in de organisatie van gevechten, nam deel aan de Filiki Eteria (de Geheime Revolutionaire organisatie) en organiseerde troepen tegen de Turken.

Na het oprichten van de nieuwe Griekse staat, geniet Mykonos een belangrijke nationale en internationale status. Kontakten worden onderhouden met steden zoals Odessa (zuid- Rusland), Alexandrië (Egypte), Smirni, Siros, Livorno en Marseille. Door de uitvinding van de stoommachine (eind 19e eeuw) en het graven van het Kanaal van Korinthe (1904), neemt het in betekenis af en verlaten veel inwoners het eiland om hun geluk elders te beproeven(tot WOI naar Rusland en daarna naar USA). Ook vestigden velen zich in de nieuwe stadscentra van Athene en Piraeus. Nadat zich, na 1930, het toerisme ontwikkelde, nam het aantal bewoners ook weer toe.

De archeologische opgravingen, die vanaf 1873 in het naburige Delos door de Franse Archeologische School werden uitgevoerd, hebben bijgedragen tot voorliefde van de "toeristische elite" voor Mykonos. In de periode na WOII, waarin het toerisme een explosieve ontwikkeling doormaakte, heeft Mykonos een unieke plaats in de reisbranche verworven.