ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ TΑΞΙΔΙΩΤΙΚOΣ ΟΔΗΓOΣ

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ > ΙΣΤΟΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Σαντορίνη κατοικήθηκε αρχικά από τους Φοίνικες και στη συνέχεια από τους Δωριείς, πριν το 2000 π.Χ. . Εξαιτίας του σχήματός της είχε πάρει το όνομα Στρογγύλη. Στη συνέχεια αποτέλεσε τμήμα του Μινωικού πολιτισμού και γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη, ενώ παράλληλα, λόγω της ιδιαίτερης ομορφιάς της, πήρε το όνομα Καλλίστη. Με την έκρηξη όμως του Ηφαιστείου, το 1520 π. Χ. καταστράφηκε τόσο η Σαντορίνη όσο και ολόκληρος ο Μινωικός Πολιτισμός. Πολλοί ιστορικοί και ερευνητές θεωρούν ότι η Σαντορίνη ήταν η Χαμένη Ατλαντίδα, θεωρία που ενισχύεται και από αρχαίους συγγραφείς όπως ο Πλάτωνας και ο Σόλωνας.

Τον 8ο αιώνα π.Χ. ο Θηβαίος ήρωας Θήρας, εγκατέλειψε τη Σπάρτη όταν ζούσε και μαζί με μια ομάδα ευγενών εγκαταστάθηκε στο νησί το οποίο πήρε και το όνομά του. Το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης που δέσποζε στο νησί και οι Βενετοί κατακτητές του (που το αποκαλούσαν Santa Irini) έδωσαν στη Σαντορίνη το σημερινό της όνομα, που πρωτοαναφέρεται το 1153 από τον Άραβα γεωγράφο Εντίζι. Η Σαντορίνη παρέμεινε καθ' όλη τη Βυζαντινή περίοδο υπό Βενετική κατοχή με μια μικρή περίοδο κατάληψης της από τους δούκες της Νάξου αρχικά και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία στη συνέχεια (1204-1296).

Μια ισχυρή έκρηξη του ηφαιστείου το 1951 βύθισε την Παλιά Καμένη. Με τον καιρό όμως η Σαντορίνη άρχισε να αναπτύσσεται, ώσπου το 1956 δέχτηκε το τελευταίο καταστροφικό σεισμικό πλήγμα. Αυτό που έχει μείνει σήμερα από τη Σαντορίνη είναι ένα μεγάλο ημικυκλικό νησί με ένα τεράστιο κόλπο, τη μεγαλύτερη Καλντέρα του κόσμου (11,2 x 22,4 χλμ). Εκεί βρίσκονται και η Θηρασιά, το Ασπρονήσι, η Παλιά και η Νέα Καμένη.