ΚΕΑ TΑΞΙΔΙΩΤΙΚOΣ ΟΔΗΓOΣ

ΚΕΑ > ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

Καρθαία

Η Καρθαία ήταν η πιο σπουδαία από τις τέσσερις πόλεις της αρχαίας Κέας. Ιδρύθηκε κατά τους αρχαϊκούς χρόνους και είχε μακρά διάρκεια ζωής, ως την πρώιμη βυζαντινή περίοδο. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του νησιού, στην παραθαλάσσια περιοχή που σήμερα ονομάζεται Πόλες.

Αν βρεθείς εκεί νομίζεις ότι έχει γυρίσει ο χρόνος πίσω, γιατί τίποτα δεν θυμίζει 21ο αιώνα, ούτε καν ο τρόπος για να φτάσεις. Η πρόσβαση στην Καρθαία, γίνεται μέχρι και σήμερα μέσω του αρχαίου δρόμου που συνέδεε την πόλη με τις άλλες πόλεις του νησιού.

Στο νότιο άκρο της λοφοσειράς της Άσπρης Βίγλας βρίσκονται τα σημαντικότερα οικοδομήματα, ο ναός της Αθηνάς (τέλη 6ου / αρχές 5ου αιώνα) στα βόρεια και ο ναός του Απόλλωνα(530πχ) στα νότια.

Δύο ακόμη κτίσματα, ένα πρόπυλο και το κτήριο D (αρχές 3ου αιώνα), βρίσκονται στο άνδηρο του ναού της Αθηνάς.

Στην κοιλάδα του Βαθυπόταμου, ανακαλύφθηκε το θέατρο και τμήμα του συστήματος υδροδότησης της πόλης. Στα ανατολικά της Ακρόπολης, βρίσκεται το νεκροταφείο της πόλης.Στο Αρχαιολογικό Μουσείο εκτίθενται τμήματα από τα αετώματα του ναού της Αθηνάς. Από τα θραύσματα των εναέτιων γλυπτών συμπεραίνουμε ότι το νότιο αέτωμα είχε ως θέμα την αμαζονομαχία με την Αθηνά στο κέντρο, ενώ η αρπαγή της Αντιόπης από τον Θησέα βρισκόταν στη θέση του ακρωτηρίου, όπως μαρτυρούν δύο αρχιτεκτονικά μέλη, στην κορυφαία σίμη της νότιας πλευράς, που φέρουν τις επιγραφές Θησεύς και Αντιόπη.

Αρχαίος Λέων

Περίπου 1,5 χλμ βορειοανατολικά της Ιουλίδας βρίσκεται ένα μνημειώδες και επιβλητικό γλυπτό λιοντάρι, σκαλισμένο σε σχιστολιθικό βράχο, ο Λέων της Κέας ή Λιόντας όπως το αποκαλούν στο νησί. Το γλυπτό χρονολογείται από τα αρχαϊκά χρόνια, στο 600 π.Χ. περίπου. Συνδέεται με πολλούς πανάρχαιους θρύλους του νησιού και πιθανά με το μύθο που θέλει ένα λιοντάρι να έδιωξε τις Νύμφες που κατοικούσαν ανάμεσα στις πηγές του, με αποτέλεσμα να έρθει στο νησί ανομβρία.

Το πράγματι περίεργο αυτό γλυπτό, διαθέτει όλα να χαρακτηριστικά της γλυπτικής των αρχαϊκών χρόνων, ακόμα και το τυπικό αρχαϊκό μειδίαμα στην έκφραση του ζώου.