ΑΜΟΡΓOΣ TΑΞΙΔΙΩΤΙΚOΣ ΟΔΗΓOΣ

ΑΜΟΡΓΟΣ > ΙΣΤΟΡΙΑ

Παλαιότερα η Αμοργός λεγότανε Παταγή ή Πλατάγη, Παγκάλη, Ψυχία και Καρκησία. Κατά την αρχαιότητα το νησί αποτελούνταν από τρεις πόλεις: τη Μινώα, την Αιγιάλη και την Αρκεσίνη. Η κάθε πόλη είχε το δικό της νόμισμα. Κατα τα βυζαντινά χρόνια η Αμοργός ανήκε στην επαρχία των Νήσων με πρωτεύουσα τη Ρόδο και έπειτα, με τα νησιά της Πάρου και της Σίφνου, αποτέλεσε την Επισκοπή, η οποία το 1803 ενώθηκε με την Παροναξία.

Στη 3η χιλιετία π.Χ. αφήνει τα ίχνη του ο Κυκλαδικός πολιτισμός με τα πασίγνωστα ειδώλια. Ακολουθεί ο Mυκηναϊκός πολιτισμός. Στη συνέχεια γίνεται εποικισμός από Μιλησίους της Μικρασίας και Ναξίους και η Αμοργός συμμετέχει στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία. Υπάρχει συνεχής εναλλαγή κηδεμόνων του νησιού απ’ τον 3ο -2ο π.Χ. αι. και εξάρτησή από τους Μακεδόνες, Πτολεμαίους, Σαμίους, Ροδίους και Ρωμαίους. Επικρατούν οι λατρείες των Ελληνιστικών χρόνων, και στον 4ο αι. μ.Χ. παρατηρείται εκχριστιανισμός των αρχαίων λατρευτικών χώρων. Επιδρομές Σαρακηνών πειρατών αναγκάζουν τους κατοίκους να οχυρωθούν στο Κάστρο, το Καστρί και στους 23 πύργους του νησιού.

H άφιξη από την Παλαιστίνη της Θαυματουργής Εικόνας της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας χρονολογείται την περίοδο της Εικονομαχίας. Το 1088 γίνεται η ανακαίνιση της Μονής από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό.

Μετά την Άλωση της Κων/πόλης από τους Φράγκους το 1204, η Αμοργός περιήλθε στους Βενετούς Ανδρέα και Ιερεμία Γκύζη. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια του αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη Βοτατζή, γιατί ο Δεσπότης της Νάξου Σανούδος την αφαίρεσε από τους αδελφούς Γκύζη. Ύστερα ο αυτοκράτορας την παρέδωσε και πάλι στους αδελφούς Γκύζη. Στη δυναστεία Γκύζη η Αμοργός παρέμεινε μέχρι το 1309 και στη συνέχεια πέρασε στη δυναστεία των Σανούδων μέχρι το 1352 οπότε και η κυριαρχία της διαμελίστηκε. Τότε ένα κομμάτι του νησιού πέρασε στα χέρια του Δούκα της Νάξου Νικόλαου Σανούδου ο οποίος στη συνέχεια το ξαναπαραχώρησε στην οικογένεια Γκύζη για να αναθερμάνει τη σχέση του μαζί τους. Η Αμοργός πέρασε από τα χέρια πολλών διαφορετικών κατακτητών μέχρι που το 1447 αποτέλεσε τμήμα της κυριαρχίας της Αστυπάλαιας. Κατά την Επανάσταση από τους Τούρκους, οι κάτοικοι της Αμοργού πήραν ενεργό μέρος στον αγώνα.

Η Αμοργός απέκτησε την ελευθερία της στα τέλη του 19ου αιώνα ενώ πέρασε και πάλι δύσκολες στιγμές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο μειώνεται ο πληθυσμός εξαιτίας της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης των Αμοργιανών. Τα τελευταία 20 έτη σημειώνεται ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού.